Creëren = leven, controle=dood

Creëren.
Iets maken, iets bijdragen, iets laten groeien. We doen het de hele dag, bewust en onbewust.
Het is de natuurlijke beweging van het leven en het is een proces van ontwikkeling, van expansie.
De natuur leeft het ons voor.

Ga maar na.
Van jongs af aan leren en ontwikkelen wij ons in allerlei richtingen. We groeien innerlijk en uiterlijk. We veranderen, we verkennen nieuwe wegen. Dat is een natuurlijke drang die in ons zit. Dat kun je vooral mooi zien bij kleine kinderen. Die gaan uit zichzelf op ontdekkingstocht.

Op de een of andere manier heeft het idee dat we dit proces zoveel mogelijk moeten sturen, beperken en controleren, zich vastgezet in onze collectieve overtuigingen.

We zijn doodsbang geworden ‘dat er dingen mis gaan’ en op basis van het verleden roepen we ‘dat we geen herhaling van x, y en z’ willen. Dus moeten we onszelf en elkaar beperkingen en regels gaan opleggen, want stel je voor dat…

De energie van controleren en controle uitoefenen, is een samentrekkende beweging.
Die heeft zijn oorsprong in angst.
En samentrekking leidt op den duur tot verstarring en uitdroging en het verdwijnen van creativiteit.

Dat is een beweging naar de dood toe.
Kijk maar naar planten. Als die niet meer verder groeien en ontwikkelen, drogen ze uit en gaan ze dood.

We kunnen zelf kiezen.
Voor een leven van creëren en expansie of een weg van verstarring, angst en dood.

Ik weet al wat ik kies.