Jij bent de schepper
In de onderstroom van mijn leven ben ik altijd al bezig geweest met hoe het leven werkt.
Waarom zijn dingen zoals ze zijn?
Waarom is onze maatschappij zoals die is?
Waarom doen mensen wat ze doen?
Wat is mijn rol in dit geheel?
Handelingen, uitspraken, manieren van doen, die verwarring in mij opriepen. Dingen die niet met elkaar in overeenstemming waren of waarvan ik het gevoel had dat ik een dubbele boodschap kreeg.
En ik zag heel veel dingen die ik raar vond (en vindt), onbegrijpelijk soms en het maakte dat ik mij niet echt thuis voelde in het leven.
Bijvoorbeeld:
- Hoe kun je nu tegelijk onvoorwaardelijke liefde willen uitdragen én mensen bestraffen voor wat ze doen?
- Waarom zeggen mensen dingen zoals “het is niet anders”, “ik kan er niets aan doen”, “we moeten het maar uitzingen”, alsof ze geen invloed hebben op hun eigen leven?
- Waarom wordt er zoveel gevochten – innerlijk én uiterlijk – als iedereen op zoek is naar vrede en liefde?
- Waarom is er zoveel focus op problemen in plaats van te kijken wat we willen creëren met elkaar?
- Waarom zijn we zo druk met elkaar dingen opleggen?
En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Langzamerhand is er een perspectief in mij gegroeid, dat een heel ander fundament onder het leven legt. Door me bezig te houden met dit soort vragen en te zoeken naar verklaringen, andere ideeën, te volgen wat mij inspireert.
De gangbare overtuigingen zijn dingen als:
- de sterkste overwint, dus je moet vechten;
- het leven is moeilijk en we moeten er maar het beste van maken;
- oplossingen vind je in de buitenwereld;
- je moet luisteren naar ‘experts’, want die weten het, enzovoorts;
- Allerlei nare dingen overkomen ons (‘daar kunnen we niets aan doen’), dus we moeten proberen zoveel mogelijk te voorkomen dat ze gebeuren
- …enzovoorts
Ik geloof er niet meer in.
Het klopt gewoon niet als je beter, dieper, verder gaat kijken en vooral voelen naar het geheel waar wij deel van uitmaken.
Mijn overtuigingen zijn veranderd naar dingen als:
- Het leven is liefdevol en de drijvende kracht achter het leven is onvoorwaardelijke liefde
- Ik creëer mijn eigen leven en ben zelf verantwoordelijk voor alles wat er op mijn pad komt
- Mijn fysieke realiteit is een reflectie van mijn innerlijke wereld
- In essentie ben ik bewustzijn, een ziel, die een menselijke ervaringsreis op deze aarde maakt
Diep van binnen voel ik dat dit waar is. Al begrijpt mijn hoofd het lang niet altijd.
Toen ik voor het eerst in aanraking kwam met het idee dat Ik de schepper van mijn eigen leven ben, riep dat van alles bij mij op.
Hoe kán dat? Hoe werkt dat dan? Hoe zit het dan met nare gebeurtenissen?
En hoe meer ik me erin ging verdiepen, hoe meer puzzelstukken er op z’n plek vielen.
Dit is het enige verhaal, de enige verklaring, waar voor mij alles in past.
Tot nu toe in ieder geval.
Waarin ik ook kan begrijpen waarom mensen doen, zoals ze doen, wat de functie is van vervelende gebeurtenissen, enzovoorts.
En waar leidt dat dan allemaal toe?
Naar een leven dat steeds moeitelozer gaat, steeds meer stroomt. Naar een onvoorstelbare ontspanning in mijn lichaam. Naar een liefdevolle en positieve blik op de wereld en het leven. Naar een gevoel van voldoening. Naar spelenderwijs en ontspannen creëren. Naar een licht en ruimtelijk gevoel in mijzelf.
En nog veel meer.
