Van overleven naar creëren

Overleven of creëren, het is een kwestie van perspectief en beleving.

‘Het leven is een overlevingstocht, survival of the fittest.’
‘Je moet er maar het beste van zien te maken, nu je hier toch bent.’
Als je dat gelooft, dan zet je jezelf in de positie van speelbal of slachtoffer.

Dan zul je zeggen, dat nare dingen je overkomen en dat positieve onverwachte dingen meevallers zijn. Of dat je gewoon geluk had. Of dat het een resultaat is van hard werken, waardoor je het voor elkaar hebt gekregen.

Deze manier van kijken, deze overtuiging leeft bij heel veel mensen.

Als je anders gaat kijken, andere vragen gaat stellen, dan kun je een heel ander – en veel krachtiger en vervullender – perspectief ontwikkelen.

Namelijk dat je zelf de de schepper van je eigen leven bent. Dat je je eigen realiteit creëert door wie je bent en niet primair door wat je doet.

Je trekt aan, wat je uitzendt.
Je omgeving is de spiegel van je innerlijk.
Alle antwoorden liggen in jezelf.

Met dit perspectief bestaat er geen toeval meer.
Dan ben je geen speelbal meer van je omstandigheden.
Dan ben je zelf verantwoordelijk voor alles wat je meemaakt.

Aan de ene kant is dat geweldig, want het betekent dat je zelf de regie hebt.
Maar het betekent ook, dat je niets of niemand meer de schuld kunt geven van hoe jouw leven eruit ziet. Oei! Dat is wel een harde noot om te kraken.

Ik ben ervan overtuigd geraakt, door deze omvorming van mijn perspectief op het leven, dat IK de schepper ben van mijn eigen leven.
Dat voelt enorm krachtig en prachtig en heerlijk en soms is het ook moeilijk.

Het is een innerlijk proces, dat je moet gaan om van overleven naar bewust creëren te komen.
En om dat overleven van je af te schudden, is er het nodige om te ploegen en val je regelmatig in je oude patronen.

Maar als je eenmaal een glimp hebt opgevangen van het leven aan de andere kant van de rivier, dan wil je nooit meer terug. Dan is iedere worsteling het dubbel en dwars waard om daar te komen.